เพราะ ‘วัยเด็ก’ คือจุดเริ่มต้นของทุกเส้นทางในอนาคต

อนาคต คือ เรื่องที่คาดเดาได้ยาก ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในปัจจุบันนั้นต่างมีอิทธิพลต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในอนาคต บางเรื่องก็อาจส่งผลกระทบไม่มากนัก ในขณะที่บางเรื่องก็อาจเปลี่ยน-เปิด-ปิดเส้นทางชีวิตในอนาคตของคนคนหนึ่งเลยก็ได้

เรื่องราวที่แสนสำคัญนั้นมักเกิดขึ้นใน ‘วัยเด็ก’ ของมนุษย์ในรูปแบบที่แสนธรรมดาจนน่าประหลาดใจ เพราะชีวิตไม่ได้ดำเนินเป็นเส้นตรง แต่มีจุดเริ่มต้นเดียวกันที่เรียกว่า “วัยเด็ก”

เส้นขีดเขียนที่ยึกยือในวันที่ลูกร้อยเริ่มจับดินสอครั้งแรก เส้นน้อย ๆ ที่บรรจงขีดด้วยมือเล็ก ๆ ที่ยังจับดินสอได้ไม่ถนัดมือ เส้นน้อย ๆ ที่เป็นได้ทุกอย่างตั้งแต่ "ไส้เดือน" "ไก่" "รถบัส" "รถไฟ" หรือกระทั่ง "พระอาทิตย์" เส้นยึกยือเหล่านั้นคือ 'จินตนาการจริง' ที่ไร้ซึ่งสิ่งแปลกปลอม

สร้างของเล่นชิ้นโปรดที่ทำให้เขาได้ขีดเขียนและแสดงออกได้อย่างเต็มที่อย่าง “ดินสอ” และ “กระดาษ” เรามิอาจรู้ได้เลยว่า ลูกอาจจะเติบโตไปเป็น "ศิลปิน" หรือจะเป็นอะไรในอนาคต แต่เราก็เชื่อว่า "ศิลปะ" จะอยู่กับเขาไปตลอดกาล 

หนังสือเล่มโปรดที่มีเสียงของพ่อแม่อ่านให้ฟังซ้ำ ๆ เป็นประจำในวัยเด็ก เสียงเปิดหน้ากระดาษหนังสือทีละหน้า ๆ บรรยากาศที่ได้เห็นรูปภาพต่าง ๆ โลดแล่นอยู่บนหน้ากระดาษเพียงไม่กี่รูป แต่ตัวละครเหล่านั้นกลับโลดแล่นได้ในจินตนาการของเขา มีเจ้าหญิง-เจ้าชาย สิงสาราสัตว์ที่พูดได้ มีกระต่ายน้อย มีมังกร มีรถไฟ และเรื่องราวที่ไม่รู้จบ จากผู้ฟัง กลายเป็นผู้อ่าน และเรามิอาจรู้ได้เลยว่า ลูกอาจเติบโตไปเป็น "นักเขียน" "นักวิชาการ" หรือ "นักคิด" ชื่อดังหรือไม่ในอนาคต แต่เราเชื่อว่า "นิสัยรักการอ่าน" จะอยู่กับเขาไปตลอดกาล 

กลิ่น-สัมผัส-ความอบอุ่นของนมแม่ กลิ่นอาหารที่แม่ทำ แผ่นหลังของย่าที่ง่วนกับงานในครัว บรรยากาศที่ดีบนโต๊ะอาหาร และ 'ความเลอะเทอะ' ที่เขาได้ดื่มด่ำและเรียนรู้กับอาหาร ความเค็ม ความเปรี้ยว ความคาว ความอร่อยที่สัมผัสผ่าน 'ลิ้น' และ 'สมอง' ของเขาตั้งแต่นมแม่ อาหารมื้อแรก จนถึงความสกปรกเลอะเทอะที่เขาได้มีส่วนร่วมในการทำอาหาร ทำขนม ความสนุกสนานในวันนั้นอาจพัฒนาเป็น 'ทักษะการทำอาหาร' ซึ่งเรามิอาจรู้ว่า ลูกอาจเติบโตไปเป็น "เชฟ" "เจ้าของร้านอาหาร" หรือจะเป็นอะไรในอนาคต แต่เราก็เชื่อว่า "ทัศนคติที่ดี" ต่ออาหารและการกินจะอยู่กับเขาไปตลอดกาล 

อีกหลากหลายกิจกรรมที่พ่อแม่จะเปิดโอกาสให้ลูกได้เล่นและเรียนรู้อย่างไม่มีเงื่อนไขในวัยเด็ก ไม่ว่าจะเป็นการร้องเพลง เต้นรำ ดนตรี กีฬา การแข่งขัน การไม่แข่งขัน การท่องเที่ยว อาชีพของพ่อแม่ อาชีพที่พ่อแม่ให้เขาได้ไปพบเห็น ผู้คน สัตว์ สิ่งของ สถานที่ และอีกหลากหลายสิ่งที่เกิดขึ้นในวัยเด็ก และทุกวันที่เขาเติบโต มันอาจกลายเป็นอาชีพ เป็นทักษะ เป็นประสบการณ์ เป็นงานอดิเรกที่เลี้ยงใจ หรือจะเป็นอะไรก็ได้ที่เราอาจคิดไม่ถึงสำหรับลูก 

อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น สายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและปรารถนาดีของคนในครอบครัว ตักที่แสนนุ่มที่ลูกได้อิงนอนในวันที่ดี วันที่ร้าย วันที่ยิ้มไปด้วยความสุข วันที่หน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา น้ำเสียง การพูดคุย การรับฟัง การแลกเปลี่ยนความคิดเห็น และทุกอย่างที่บ่งบอกว่า “บ้านนี้คือพื้นที่ปลอดภัยของทุกคน” ที่จะจากไปก็คิดถึง กลับมาก็อบอุ่นทุกครั้ง

เราไม่อาจรู้ได้เลยว่ในอนาคตนั้น ลูกของเราจะต้องเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีเยี่ยมแค่ไหน ต้องพบปะผู้คนที่ดี ที่ร้ายอีกสักกี่คน หรือต้องเผชิญกับเรื่องราวที่เลวร้ายหรือแสนวิเศษแค่ไหน แต่เราเชื่อได้เลยว่า “ความรู้สึกว่าตัวเขามีค่าพอ เป็นคนที่มีค่าควรรัก” จะอยู่กับเขาเสมอไป และ “บ้านของเรา” จะยังคงเป็นพื้นที่ปลอดภัยสำหรับเขาเสมอไม่ว่าเขาจะมีอายุเท่าไรก็ตาม

แม้กระทั่งวันที่พ่อแม่ได้จากโลกนี้ไปแล้ว เขาจะยังตระหนักรู้เสมอว่าเขาเติบโตมาท่ามกลางความรักของพ่อแม่ที่แสนธรรมดาในครอบครัวที่แสนธรรมดาแต่พิเศษไม่เหมือนใคร 

ทุกเรื่องราวที่ดี ทุกเรื่องราวที่เฮงซวย ทุกความอ่อนโยน ทุกความรุนแรง ทุกอย่างต่างส่งผลไม่มากก็น้อยที่จะทำให้ลูกเติบโตไปเป็น "เขา" ในอนาคต เพราะเวลา สถานที่ ความจริง เป็นมากกว่าเส้นทางที่เป็นเส้นตรง มันคือผลึกแห่งความเป็นไปได้ที่ไม่รู้จบ ทุกสิ่งที่เราเลือกอาจแตกแขนงไปเป็นความจริงอันไร้จำกัด และอาจสร้างสิ่งที่แตกต่างไปจากสิ่งที่เราเคยรู้และเคยเห็น เราต่างเป็นผู้ที่เฝ้ามอง 'ความจริง' ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้ 

จงให้โอกาส ติดตาม และเฝ้ามองในฐานะของพ่อแม่ จงทำให้ทุกวันเป็นโอกาสในการเติบโตที่ดีของลูกเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดีหรือร้าย เพราะชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละ