เมื่อลูกถูกแย่งของ

...“คุณหมอคะ แม่สังเกตว่า เวลาลูกเล่นกับเพื่อน ตอนเพื่อนแย่งของเค้า เค้าก็ไม่แย่งกลับค่ะ ไปเล่นอย่างอื่นแทน ดูเหมือนเค้าจะเป็นคนยอมเพื่อนตลอดเลย จะสอนลูกยังไงให้ลูกเป็นคนไม่ยอมคนคะ”...

ชีวิตลูกคงเลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกแย่ง และโลกเรามีของอีกหลายอย่าง และมีเหตุการณ์อีกมากมาย ที่หลายครั้งเมื่อโดนแย่งไป ก็ไม่ต้องแย่งกลับมาเสมอ เช่น คนแย่งขึ้นรถเมล์ คนมาแซงคิว คนแย่งตำแหน่ง หรือแม้กระทั่ง มีคนแย่งแฟนเรา ฯลฯ 

บางทีการที่ชีวิตจะเรียนรู้ที่จะปล่อยไป ไม่ต้องลงไปสู้ทุกครั้ง ก็เป็นการเรียนรู้ที่ไม่เสียหาย เพราะบ่อยครั้ง การปล่อยๆ ไป ก็สร้างผลทางใจที่เป็นสุขได้มากกว่า 

ในขณะเดียวกัน เด็กหลายคนก็ยอมตลอด เพราะไม่กล้าขัดแย้ง ไม่มั่นใจ ไม่รู้ความต้องการ หรือไม่รู้วิธีการที่จะปฏิเสธ ดังนั้นสิ่งสำคัญกว่าการสอนลูกให้ไม่ยอมคน คือการสอนลูกให้ “เข้าใจความต้องการของตัวเอง” ลูกกำลังรู้สึกอย่างไร อยากได้คืนไหม หรือปล่อยไปก็โอเค

พ่อแม่มีหน้าที่ทำให้ลูกเขาใจ ว่าลูกมี “สิทธิ” และมี “ทางเลือก” เสมอ ถ้าของนั้นไม่อยากปล่อยไป หรืออยากได้คืน เพราะเป็นสิทธิ์ของเรา ลูกจะทำอะไรได้บ้าง... บอกเพื่อนตรงๆ เพื่อขอคืน ? เดินไปหยิบเพราะเป็นสิทธิของเรา ? ถ้าเพื่อนไม่ให้ ก็เดินไปบอกครู ? ฯลฯ ตั้งคำถามกับลูกว่าแต่ละวิธีมีผลดีผลเสียอย่างไร วิธีไหนดูจะได้ผลดี ให้ลูกฝึกและลอง

หน้าที่ของเราคือ ช่วยลูกให้ “เข้าใจความต้องการ” และ “สร้างวิธีการ” ส่วนหน้าที่ลูก ก็สะสมทางเลือกหลากหลาย แล้วเป็นคนตัดสินใจ “เลือก”

"เลือก" ที่หลายครั้งเลือกได้ว่าไม่เอา ไม่สู้ ไม่แย่งกลับ หรือเลือกที่จะปกป้องสิทธิของตัวเอง อย่าสอนลูกว่าต้องสู้คนเสมอ เพราะหลายครั้งชีวิตบางทีก็สุขได้ ที่ไม่ต้องไปคอย “แย่งกลับคืน”