ท่องเที่ยวยุคโควิด Drive Thru Travel

เป็นช่วงเวลาเกือบสองปีแล้วสินะ ที่สถานการณ์โควิดเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต ต่อให้ต้องอยู่ยากลำบากหนักหนาสาหัสเพียงไร สุดท้ายแล้วชีวิตก็ยังต้องดำเนินต่อไป เป็นกำลังใจให้พ่อแม่ทุกคนครับ

ผมในฐานะผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นหัวหน้าครอบครัว ต้องรับมือกับอะไรหลาย ๆ อย่าง จากที่เคยใช้ชีวิตปกติก็ต้องเริ่มปรับเปลี่ยนปรับตัว ระวังป้องกันเชื้อโรค มีสิ่งหนึ่งที่ผมโฟกัสเป็นพิเศษ คือลูกชายของผมครับ เขายังเล็กเกินกว่าจะเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับวิถีชิวิต

ก่อนหน้านั้นผมมักจะมีกิจกรรมข้างนอกบ้านให้ลูกเสมอ จึงดูเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเลยก็ว่าได้ อยู่ดี ๆ กิจวัตรที่ทำเป็นประจำก็เปลี่ยนไป จากแต่ก่อนเคยออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกบ้านได้บ่อย ๆ ทำไมเดี๋ยวนี้ถึงต้องอยู่แต่ในบ้าน ทำไมออกไปเที่ยวเหมือนเดิมไม่ได้ มีแต่คำถามทำไม ทำไม ทำไม

จากลูกชายเข้ามามากมาย อยู่มาวันหนึ่งลูกคงทนไม่ไหว จึงได้มาขอให้ผมพาออกไปเที่ยวบ้าง มาทำหน้าทำตาขอร้อง อ้อนวอนอยู่นาน เอาละสิ งานเข้าแล้ว จะทำอย่างไร อธิบายอะไรไปก็ไม่เข้าใจ ผมนั่งเงียบอยู่สักครู่หนึ่ง ผมเหลือบไปเห็นสายตาของลูกชาย ที่กำลังมองออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ เห็นฝูงนกที่กำลังโบยบินอย่างอิสระ ลูกคงอยากจะพูดกับผมว่า “ พ่อครับผมอยากบินได้ ” พร้อมกับหันมาพูดว่าพาไปเที่ยวหน่อยได้ไหมครับ

ทันใดนั้นเองผมเดินไปหยิบเสบียงอาหาร รวมทั้งของใช้ที่จำเป็นขึ้นรถเตรียมพร้อมออกเดินทางทันที ไปเที่ยวกันครับ ผมบอกลูก ลูกชายผู้ไร้เดียงสายิ้มแก้มปริ ดีใจกระโดดโลดเต้นจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่ ทำอย่างกับว่าได้ขอพรจากตะเกียงวิเศษ แล้วฝันเป็นจริง หลังจากขึ้นรถผมคุยกับลูก วันนี้เราจะไปเที่ยวกันแบบ 3 มิติ นะครับ เราจะเห็นภาพทุกอย่างเหมือนจริง แต่ไม่สามารถลงไปจากรถได้

ใช่แล้วครับ เราจะนั่งชมวิวทิวทัศน์กันบนรถ ผมขับรถไปเรื่อย ๆ จนมาถึงทะเล โชคดีมากที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน สถานที่ปลอดโปร่งโล่งสบาย ผมจึงนั่งปิกนิกกันที่ท้ายรถ แล้วพาลูกเดินลงไปสูดอากาศรับกลิ่นอายไอทะเลด้านนอก ให้มือ-เท้า ของลูกได้สัมผัสกับเม็ดทราย ผมเห็นดวงตากลมโตของเด็กชายกำลังเบิกกว้าง รอยยิ้มที่เห็นฟันขาว ๆ เขาดูมีความสุขมาก แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับคนเป็นพ่อแล้วครับ

สถานการณ์โควิดเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เราทำได้แค่ป้องกันตัวเองและครอบครัวให้ปลอดภัยจากเชื้อโรคชวนลูกออกไปเปลี่ยนบรรยากาศข้างนอกบ้านกันเถอะครับ ไปขับรถเล่นให้คลายความกังวลบ้างก็ยังดี ชวนกันออกไปดูภาพยนตร์ 3 มิติ ที่มีภาพสมจริง มีเสียงพากย์ของแม่ มีเสียงดนตรีจากพ่อ มีเสียงพูดแจ้ว ๆ ของลูก มีกลิ่นหอมเย้ายวนของอาหารท้ายรถ ปลดปล่อยความทุกข์แล้วพาความสุขกลับบ้านด้วยกัน

...“สุดท้ายแล้วพรที่ลูกมาขอ เขาคืนรอยยิ้มกับเสียงหัวเราะ และความสุขกลับมาให้ผมครับ”...