ในวันที่ลูกเหนื่อยล้า โปรดโอบกอดเขาด้วยความรัก และ ความเข้าใจ

ในวันที่ลูกเกิดมา พ่อแม่คือโลกทั้งใบของเขา ในขณะเดียวกันสำหรับพ่อแม่ ทารกตัวเล็ก ๆ คนนี้ก็กลายเป็นโลกทั้งใบของพ่อแม่เช่น กัน พ่อแม่ เปรียบเสมือน ครูคนแรกของลูกที่พาเขาออกสู่โลกกว้าง

ในวันที่ลูกเติบโตขึ้น พวกเขาออกเดินทางไกลไปตามเส้นทางที่พวกเขาเลือกเดิน แม้การเดินทางนั้น เราไม่ได้เดินจูงมือเขาไป แม้ไม่ได้เราสอนเขาในทุกสิ่ง แม้เราไม่ได้ช่วยเข้าแก้ปัญหาทุกอย่าง เหมือนสมัยที่ลูกยังเป็นเด็กอีกแล้ว วันนั้นพ่อแม่อย่างเราจะกลายเป็นเบื้องหลังที่สำคัญในชีวิตลูก

อย่างไรก็ตาม วันใดที่ลูกเหนื่อยล้า เขาจะหันหลังกลับมาหาเรา วันนั้นพ่อแม่อย่างเราจะ กลายเป็นบ้านที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับลูกให้เขาได้มาพักกายพักใจ “บ้านที่ปลอดภัยทางกายใจ” บ้านในที่นี้อาจจะไม่ได้หมายถึง “สถานที่” หากแต่คือ “บุคคลที่เขาไว้วางใจได้” พ่อแม่ที่ลูกไว้วางใจได้ คือ บ้านที่พักใจสำหรับลูก

แต่บ้านสำหรับเด็กบางคน อาจจะไม่ได้มีทั้งพ่อและแม่ แต่มีเพียงผู้ใหญ่เพียงคนเดียวก็ สามารถเติมเต็มใจให้กับเขาได้เช่นกัน หากผู้ใหญ่คนนั้นสามารถเติมเต็มความรักที่ ปราศจากเงื่อนไข และปัจจัยทั้งสี่ให้กับเด็กน้อยได้ สำหรับเด็กเล็ก ๆ อาจจะต้องการบ้านที่เขาสามารถดูแล และตอบสนองต่อความต้องการ พื้นฐาน กินอิ่ม นอนหลับ สอนสิ่งต่าง ๆ ให้กับเขาได้

แต่เมื่อเด็กเติบโตเป็นวัยรุ่น พวกเขาต้องการบ้านที่เขาสามารถวางหัวใจที่เหนื่อยล้าลง เพื่อพักผ่อนให้เต็มที่ และกลับไปเผชิญโลกภายนอกต่อไป “พ่อแม่” และ “ผู้ใหญ่” สามารถเป็น “บ้านที่ปลอดภัย” ให้กับเด็ก ๆ ได้ โดยเริ่มจากสิ่งเหล่านี้

1. ให้การรับฟัง
2. ให้การยอมรับในสิ่งที่เด็กเป็น
3. ให้ความรัก และการสนับสนุนทางใจ
4. ให้อภัย และการสอน
5. ให้ความเชื่อมั่น และความไว้วางใจ

“ทำไมการเป็นวัยรุ่นจึงเจ็บปวด" ผู้ใหญ่หลายคนอาจจะมองว่าความทุกข์ของเด็กเป็นเรื่องเล็ก ความเปราะบางของ วัยรุ่นเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ด้วยประสบการณ์ที่ยังไม่เบ่งบานเต็มที่ ภูมิคุ้มกันทางใจ ที่ยังไม่หนาแน่นพอ ความทุกข์เหล่านั้นดูจะส่งผลต่อสภาพจิตใจของเขาหนักหนาสาหัสไม่ต่างจากผู้ใหญ่เลยด้วยเหตุนี้ วัยรุ่นจึงเป็นวัยที่เสี่ยงต่อการป่วยทางใจมากที่สุดวัยหนึ่ง พ่อแม่ คุณครู และผู้ใหญ่รอบตัวของเขาควรให้ความสำคัญ และช่วยกันสอดส่องดูแล

ครั้งหนึ่งสมัยเป็นนักจิตวิทยาฝึกหัด ได้มีโอกาสจัดกิจกรรมให้กับเด็ก ๆ วัยรุ่น เราได้ให้ความรู้กับพวกเขาเรื่องสุขภาพจิต แต่ในขณะเดียวกันเด็ก ๆ ก็ได้สอนพวกเรา ถึงสิ่งสำคัญอีกด้วย เราได้ถามคำถามเด็ก ๆ มากมายหนึ่งในคำถามเหล่านั้น คือ 3 คำถาม ดังต่อไปนี้

● 1. “สิ่งที่เราต้องการจากพ่อแม่มากที่สุด” ส่วนใหญ่มักจะตอบว่า “การรับฟัง” และ “ความเข้าใจ” และบางคนตอบว่า “การให้อภัย” และ “โอกาส”

● 2. “เวลาที่รู้สึกเศร้าหรือเหนื่อยล้ามาก ๆ เขาคาดหวังจะให้พ่อแม่ ช่วยเหลือพวกเขาอย่างไรดี” เป็นที่น่าแปลกใจที่คำตอบส่วนใหญ่ไม่ได้ต้องการให้พ่อแม่เข้ามาช่วยเหลือหรือแก้ ปัญหาให้พวกเขา แต่สิ่งที่พวกเขาต้องการกลับยังเป็นคำตอบเดิม คือ “การรับฟัง” และ “ความเข้าใจ”

● 3. “การแสดงออกรูปแบบใดที่ช่วยให้พวกเขารู้สึกดี ขึ้น” คำตอบของเด็ก ๆ คือ “การกอด” แต่บางคนวงเล็บเอาไว้ว่า “แต่เขาไม่กล้าเป็นฝ่ายเริ่มกอดก่อน"

ดังนั้นพ่อแม่ควรเป็นฝ่ายที่เริ่มแสดงความรักกับลูกก่อน เพื่อให้เขารู้สึกว่าเขาทำเช่นนั้น กับเราได้เช่นกัน “ในวันที่ลูกเหนื่อยล้า โปรดออบกอดเขาด้วยความรัก และความเข้าใจ"