'พ่อแม่' คนธรรมดาที่ทำผิดพลาดได้

ไม่มีพ่อแม่คนไหนเป็นพ่อแม่ที่สมบูรณ์แบบ เราทำผิดพลาดกันได้เสมอ

แต่เมื่อผิดพลาดต่อลูกแล้ว สิ่งที่พ่อแม่ทุกคนควรทำคือ “การให้อภัยตัวเอง” “การขอโทษลูก” และ “การเรียนรู้ปรับเปลี่ยนพัฒนาตัวเองเสมอ” ความเป็นพ่อแม่จึงจะเติบโตไปพร้อมกับลูกของเรา

วันใดที่เราพ่อแม่ลูกทะเลาะกัน “การขอเวลานอก” เวลาที่ทะเลาะกันหรือไม่พร้อมรับฟังซึ่งกันและกัน เวลาที่พ่อแม่ทะเลาะกับลูก หรือ เวลาที่ต่างฝ่ายต่างไม่พร้อมรับฟังซึ่งกันและกัน การขอเวลานอกไปสงบใจเป็นเรื่องที่ควรทำ เพราะขืนพูดคุยกัน ณ เวลานั้น นอกจากจะไม่ได้ประโยชน์อะไร การทะเลาะกันอาจจะบานปลายใหญ่โตกว่าเดิม

โกรธกันแค่ไหนก็อย่าพูดทำร้ายประชดประชันกันด้วยคำว่า “ไม่รักแล้ว” "ไปไกล ๆ ไปให้พ้น" “ลูกไม่น่าเกิดมาเลย” “ตัดพ่อแม่ ตัดลูกกัน” เพราะหากลูกยอมให้เป็นเช่นนั้น เขาจะเดินจากเราไปตลอดกาล สุดท้ายพ่อแม่อย่างเราเองที่จะเป็นฝ่ายเสียใจในภายหลัง

“อย่าทิ้งเวลานานจนเกินไป” เมื่อทะเลาะกัน อย่าทิ้งเวลาในการปรับความเข้าใจเข้าหากันนานจนเกินไป ดีที่สุดคือ การขอเวลานอกไปสงบใจ แล้วกลับมาทำความเข้าใจกัน อย่าให้จบวันนั้นไปโดยไม่ได้ปรับความเข้าใจกัน เพราะใจเราจะยิ่งเหินห่างไปเรื่อย ๆ

...“ไม่ว่าวันนั้นเราจะทะเลาะกันแค่ไหน ขอให้จบวันด้วยดีเสมอ”...

ช่วงเวลาก่อนนอน คือ โอกาสทองที่จะปรับความเข้าใจกัน อย่าเริ่มด้วยการตำหนิ หรือ สอนสั่ง แต่ควรเริ่มด้วยการขอโทษอย่างจริงใจ

“การขอโทษก่อน” ไม่ได้แปลว่าเรายอมแพ้อีกฝ่าย แต่เพราะเราให้ความสำคัญกับสาย สัมพันธ์มากกว่า เราขอโทษที่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดีได้ ไม่ได้แปลว่าเราต้องทำผิดจึงจะ ขอโทษเสมอไป ไม่จำเป็นต้องพูดมากมาย รับฟังให้เยอะ จบท้ายด้วย "การกอด” เพื่อทำให้ใจเราแนบชิดกันอีกครั้ง

ทุกวันที่เรายังมีลมหายใจคือโอกาสในการแสดงความรักต่อกัน “การกอด” คือสิ่งมอบให้กันและกันในทุกวัน คำพูดที่ไม่ควรถูกจำกัด “บอกรัก” “ขอบคุณ” “ขอโทษ” พ่อแม่ควรบอกรักลูกและพูดขอบคุณเขาโดยไม่ขวยเขิน เมื่อเราทำผิดเราสามารถขอโทษลูกโดยที่ไม่จำเป็นต้องสงวนท่าทีเอาไว้ เพื่อให้ลูกคุ้นเคยกับการแสดงออกเช่นเดียวกับเรา เพื่อที่เขาจะสามารถบอกรัก ขอบคุณ และขอโทษเราเช่นเดียวกัน

เมื่อลูกเชื่อใจพ่อแม่ พ่อแม่ควรเชื่อใจลูกเช่นกัน “อย่าคิดแทนลูก” พ่อแม่มักเป็นห่วงและปรารถนาดีต่อลูก แต่บางครั้งการคิดแทนลูก อาจจะไม่ส่งผลดีต่อ ลูกอย่างที่คิด เพราะลูกอาจจะอยากตัดสินใจและทำอะไรบางอย่างด้วยตัวเขาเอง

ดังนั้นเมื่อเราเลี้ยงดูลูกอย่างดี โปรดมั่นใจในวันที่เขาเติบโตพร้อมจะใช้ชีวิตในแบบ ของเขา พ่อแม่ต้องปล่อยให้เขาเดินต่อไป โดยมีเราเป็นบ้านที่พักใจใันวันที่เขาเหนื่อยล้า

สุดท้ายพ่อแม่ก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง เราเพิ่งเรียนรู้การเป็นพ่อแม่ในวันที่ลูกเพิ่งเกิด มา และความเป็นพ่อแม่ของเราก็ค่อย ๆ เติบโตไปพร้อมกับลูกของเรา หากวันใดที่ลูกทำผิดพลาด ให้อภัยลูกและสอนเขาด้วยความรัก และวันใดที่เราทำผิดพลาดอย่าลืมที่จะให้อภัยตัวเองเช่นกัน