อย่าเกรงใจใครจนลืมเกรงใจลูก

หมอพบว่ามีปัญหาหนึ่งที่เป็นปัญหาคลาสสิคของครอบครัวคนไทย คือ หลายครั้งที่พ่อแม่ไม่มีอำนาจในการดูแลอบรมลูก "โดยแท้จริง" 

..."พอผมบอกว่าเราเพิ่งกินพิซซ่าไปเมื่อวันก่อน ไว้รออาทิตย์หน้าค่อยกิน ลูกโทรหายาย ยายขับรถมาส่งพิซซ่าทันที พร้อมโวยวายว่าทำไมแค่นี้ตามใจลูกไม่ได้" ...

..."ป้าแอบให้หลานดูไอโฟนประจำ แถมบอกลูกว่าเดี๋ยวตอนแม่เผลอ ค่อยมาดูกับป้าอีก แต่อย่าบอกแม่นะ" ...

..."จะอะไรกันนักหนา จะปล่อยลูกร้องทำไม เรื่องแค่นี้เอง มา ๆ มาหาย่า ไม่ต้องไปฟังแม่เค้า วันหลังอยากได้อะไรมาบอกย่า" ...

..."พ่อแกเนี่ยนะ มันไม่ได้เรื่อง แค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง" ...

การอยู่เป็นครอบครัวใหญ่

ที่ผู้ใหญ่หลายคนเข้ามาวุ่นวายกับหน้าที่ที่ควรเป็นของพ่อแม่ เนื่องจากความรักที่มากล้น และการที่พ่อแม่เองก็ไม่มีเวลาเลี้ยง หลายคนอยากเป็นที่รัก อยากเป็นฮีโร่ของหลานโดยหลงลืมไป ว่าเรากำลัง "มอบ" อะไรให้กับลูกหลาน การที่เด็กไม่เรียนรู้ว่าอะไรควรไม่ควร อะไรควรได้ไม่ควรได้ เพราะคนเลี้ยงพูดกันไปคนละเรื่อง มีความสำคัญต่อการไม่รู้ขอบเขตและควบคุมตนเอง การทำให้ตัวเองเป็นฮีโร่ของเด็กด้วยการตามใจ ส่งผลให้เด็กเติบโตเป็นเด็ก "เอาแต่ใจ"

..."เด็กเอาแต่ใจ" ที่ผลวิจัยทางวิทยาศาสตร์บอกว่า มีผลต่อการพัฒนาที่ไม่ดีของ "สมองส่วนคิด"...

การยกตัวเองให้ดีกว่าพ่อแม่ หรือทำให้พ่อแม่ดูไม่ได้เรื่อง ทำให้ตัวเด็ก "ไม่เคารพคนที่ควรเคารพ" นำมาซึ่งปัญหาการเลี้ยงดูมากมายในภายหลัง ที่สุดท้าย ผลลบทั้งหลายก็ตกมาที่ลูกหลาน

แนะนำครอบครัวที่กำลังเจอปัญหาเหล่านี้

• "อย่าจำยอม" แล้วปล่อย ๆ ไป ลูกต้องการคนช่วยปกป้องเค้า ให้เติบโตไปในแนวทางที่ถูกต้อง 

• ญาติฝั่งใคร ให้คนนั้นคุย 

• มองที่เจตนาดี มองสิ่งดี ๆ ที่เค้ามีต่อลูกเรา คุยด้วยการไม่กล่าวโทษ แต่คุยแบบช่วยกันคิดหาทางออกกับปัญหา 

• ไม่คาดหวังว่าผลลัพธ์จะออกมาสวยงาม แต่ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ก็แค่เข้าใจแต่ท่องไว้ ..."เรามีหน้าที่เกรงใจลูกของเรา"... มากกว่าเกรงใจคนอื่น ยิ้มเข้าไว้ บอกว่าเราได้ทำสิ่งที่ต้องทำแล้ว 

• การแยกบ้าน อาจเป็นเรื่องที่ต้องคิด ถ้ามันวิกฤติแบบยังไงก็คงแก้ไม่ได้ เราเปลี่ยนใครไม่ได้ แต่เปลี่ยนตัวเราได้ "เรามีหน้าที่ปกป้องครอบครัวของเรา" 

• สำหรับปู่ย่าตายาย "จงช่วยให้พ่อแม่ได้ทำหน้าที่พ่อแม่" ปู่ย่าตายายที่น่ารัก คือ คนที่เล่นบทผู้ช่วยเหลือ ไม่ใช่ผู้ปกครองที่มีอำนาจกว่าพ่อแม่ ..."ลูกใคร ให้คนนั้นเลี้ยงเป็นหลัก"... ทุกคนมีหน้าที่รับผิดชอบ 'ลูกของตนเอง' 

..."รักลูก... อย่าเกรงใจใคร แต่ไม่เกรงใจชีวิตลูกเรานะคะเพราะหลายครั้งเราช่วยลูกได้ เริ่มจากเรื่องง่าย ๆ "ไม่ปล่อยวาง" ด้วยความเกรงใจ"...