“โตขึ้นหนูจะเป็นอะไร” คำถามที่ควรทบทวน

คำถามที่ฟังดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่จริง ๆ แล้วแอบซ่อนความอันตรายในคำถามนั้น วัยเด็กเป็นวัยที่ไม่ได้รู้จักตนเองดี ยังไม่รู้จักความถนัด ความชอบ ความสนใจ อาชีพหรือความฝันของเด็กในวัยนี้ ส่วนใหญ่มักมาจากประสบการณ์อันน้อยนิด และการให้คุณค่าของคนรอบข้างและสังคม

...“เป็นหมอสิดีนะ”...

...“เป็นตำรวจได้จับผู้ร้ายด้วย”...

...“เป็นทหารสิโคตรเท่ห์เลย”...

...“เป็นนักธุรกิจนี่รวยดี”...

...“โอ๊ย นักดนตรีเนี่ยนะ จะไปทำอะไรกิน”...

ความฝันหลายอย่างของเด็กหลายคน จึงถูก “ตีกรอบแคบ” ด้วยคำตอบและปฏิกิริยาจากคนรอบข้างมาตั้งแต่วัยเด็ก ที่เลวร้ายคือคำตอบที่ให้ หลายครั้งถูกคาดหวังว่ามันจะเป็นจริงจังจากคนในครอบครัว ความคาดหวัง ที่เมื่อสั่งสมเป็นก้อนโตก็ไม่กล้าหักหาญทำลายความหวังของคนที่รักหลายคนต้องเอาชีวิตและความฝัน เข้าแลกกับมันด้วยความรู้สึกผิด

ส่วนเด็กหลายคนที่ตอบว่า ...“ไม่รู้สิ”...“ยังไม่ได้คิด”... ก็มักถูกมองว่า ...“ไม่ได้เรื่อง”...“ไม่มีความฝัน”...“ไม่เอาถ่าน”...“จนป่านนี้ทำไมยังไม่รู้ว่าอยากเป็นอะไร”... เด็กหลายคนต้องเติบโตไปด้วยความรู้สึกว่า ...“ฉันมันไม่เก่งพอ”...

คำถาม “โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร” ที่อาจไม่ช่วยในการค้นหาตัวตน เราลองเปลี่ยนคำถามที่คุ้นชิน”โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร” เป็น...

...“ลูกมีความสุขในการได้ทำอะไร”...

...“ชีวิตหนูชอบทำอะไรที่สุด”...

...“ลูกอยากแก้ไขปัญหาอะไรข้างหน้าถ้าโตขึ้น”...

...“อะไรที่ลูกรู้สึกว่าเป็นความถนัดของตัวเอง”...

...“มีอะไรในโลกนี้ที่ลูกอยากทำเพื่อให้มันดีขึ้น”...

...“ลูกสนใจศึกษาเรื่องไหนมั้ยที่ทำให้รู้เรื่องนี้มากขึ้น”...

ฯลฯ

คำถามที่ทำให้ลูกค้นหาศักยภาพแทนการหาอาชีพ คำถามที่ทำให้เราสามารถส่งเสริมลูกได้ โดยไม่ต้องตีกรอบแคบ ส่วนคำถาม “โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร” อาจเปลี่ยนเป็นคำบอกเล่าง่าย ๆ ...“โตขึ้นหนูจะเป็นอะไรก็ได้ ที่มันใช่และมีความสุข”

..."รักลูก... ลองเปลี่ยนคำถาม “โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร” เป็นคำถามที่สร้างวิธีคิดที่หลากหลายกันนะคะ"...