“เด็กขี้กังวล” ที่เกิดจากพ่อแม่เลี้ยงลูกด้วยความกังวล

“คนขี้กังวล” มักคิดไปก่อน โดยไม่ตระหนักว่าจะเกิดเรื่องตามที่คิดจริงกี่เปอร์เซ็นต์

พ่อแม่หลายคนจึงคอยห้ามลูกเพราะกลัวแทนลูก กลัวลูกเจ็บ กลัวลูกไม่สนุก กลัวลูกเครียด กลัวลูกไม่มีความสุข กลัวลูกอารมณ์ไม่ดี กลัวลูกไม่มีเพื่อน กลัวลูกไม่มั่นใจ ฯลฯ การเลี้ยงลูกด้วยความกังวล ซึ่งอาจไม่เกิดขึ้นจริง ทำให้...

‣ เด็กต่อต้านพ่อแม่ ∷ ก็เพราะความกังวลของพ่อแม่ที่คอยห้าม คอยขัดใจไม่ให้ลูกทำเอง ทั้ง ๆ ที่หลายครั้ง พื้นที่ปลอดภัยดีเด็กควรได้ทำ หรือหากเจ็บ หากพลาด เด็กก็ได้เรียนรู้ที่จะอดทนและมีบทเรียนให้เข้มแข็ง 

‣ เด็กร้องไห้โวยวายแล้วสงบเองไม่ได้ ∷ ก็เพราะความกลัวลูกไม่มีความสุข ทำให้พ่อแม่คอยปลอบใจลูก ติดสินบนลูก หรือไม่กล้าขัดใจลูก ทั้ง ๆ ที่การรอลูกสงบ จะสอนให้ลูกรู้จักจัดการอารมณ์ตนเอง และลูกไม่จำเป็นต้องมีความสุขตลอดเวลา

‣ เด็กรอไม่ได้ ∷ ก็เพราะความกลัวลูกจะหงุดหงิด ทำให้พ่อแม่รีบทำตามลูกโวย โดยไม่รู้ตัวว่าจะยิ่งทำให้ลูกรอไม่เป็น ทั้ง ๆ ที่การสอนให้ลูกรออย่างใจเย็น ๆ จะทำให้ลูกรอเป็น แค่อดทนเสียงโวยวาย และความหงุดหงิดเกิดขึ้นได้ก็สงบได้ พ่อแม่ไม่ได้มีหน้าที่ป้องกันการเกิดอารมณ์เชิงลบของลูกตลอดเวลา 

‣ เด็กโอ้เอ้ ∷ ก็เพราะความกลัวลูกจะโกรธ พ่อแม่จึงไม่กล้าหนักแน่น เด็ดขาด (kind but firm) ลูกจึงดึงเวลาไปเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่ความเด็ดขาด จะทำให้ลูกรู้ว่าพ่อแม่พูดจริง ลูกจะรักษาเวลาเป็น พ่อแม่ทำหน้าที่อยู่ข้าง ๆ ตอนลูกโกรธ ไม่โมโหลูกซ้ำ ไม่ใช่ป้องกันลูกโกรธแล้วทำให้ลูกเป็นเด็กโอเอ้ ไม่รู้เวลา

‣ เด็กช่วยเหลือตัวเองไม่เป็น ∷ ก็เพราะความกังวลของพ่อแม่ กลัวลูกจะเครียด กลัวลูกเหนื่อย พ่อแม่จึงทำให้ ทั้ง ๆ ที่ความเหนื่อยคือภาวะปกติที่มนุษย์ต้องเจอ และความเหนื่อย ความเครียด สามารถหายไปได้ โดยมีพ่อแม่เข้าใจ ไม่ใช่ปกป้องลูกจนอ่อนแอ ดูแลตัวเองไม่เป็น

‣ เด็กไม่อดทน ∷ ก็เพราะความกังวลของพ่อแม่ กลัวลูกร้อน กลัวลูกเหนื่อย จึงให้ลูกเล่นตามที่ลูกชอบ ไม่ต้องทำสิ่งไม่ชอบ ไม่ต้องช่วยงานบ้าน ทั้ง ๆ ที่โลกแห่งความจริง คนเราต้องทำทั้งสิ่งที่ชอบและไม่ชอบ คนที่สามารถทำสิ่งไม่ชอบได้นั้นต้องฝึกความอดทนเยอะมาก และเผลอ ๆ อาจมากกว่าคนที่ได้ทำสิ่งที่ชอบด้วยซ้ำ

‣ เด็กไม่รับผิดชอบการเรียน ∷ ก็เพราะความกลัวลูกเครียด กลัวลูกรู้สึกล้มเหลว ทำให้พ่อแม่ช่วยตามการบ้าน ช่วยหาของที่ลืมแล้วเอาไปให้ที่โรงเรียน เด็กจึงไม่รู้จักคำว่ารับผิดชอบตนเอง ทั้ง ๆ ที่การปล่อยลูกให้รับผลของการตัดสินใจและการกระทำตนเอง จะทำให้ลูกรับผิดชอบตนเองได้ ขอเพียงพ่อแม่กล้าหาญที่จะรับอารมณ์ลูกในยามที่เขาผิดพลาด ไม่ซ้ำเติมลูก และสอนให้เรียนรู้ก็เท่านั้นเอง แล้วความรู้สึกล้มเหลวของลูกจะกลายเป็นพลังให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในตัวเขาค่ะ

พฤติกรรมต่าง ๆ ที่ไม่น่ารักของเด็ก จริง ๆ แล้วจะทำให้เด็กมองตนเองไม่มีประสิทธิภาพ และเป็นที่มาของความไม่มั่นใจในตนเองก็คือ เด็กกังวลนั่นเอง ดังนั้นเด็กขี้กังวล ส่วนใหญ่เป็นเพราะพ่อแม่เลี้ยงลูกด้วยความกังวล หมอขอให้พ่อแม่ คิดในปัจจุบันขณะมากกว่าคิดฟุ้งไปก่อน แก้ปัญหาตามข้อเท็จจริงที่มี ไม่ใช่แก้ไขตามความคิดที่มาจากความกังวลของเราค่ะ

..."เมื่อพ่อแม่เปลี่ยน ลูกจะเปลี่ยน ลูกจะไม่เป็นเด็กขี้กังวล"...