มือใหม่...หัดพาลูกเที่ยว

...“จะพาลูกเที่ยวครั้งแรก ต้องทำอย่างไร”... คำถามที่ผมถูกถามอยู่บ่อยครั้งตลอดสองปีที่ผ่านมา ซึ่งคำตอบที่ผมบอกใคร ๆ เสมอก็คือ ...“ทำเลย...อย่าคิดเยอะ”...

ผมเชื่อว่า พ่อแม่มือใหม่ที่หัดพาลูกเที่ยว ร้อยทั้งร้อยคิดเยอะ กลัวนั่นกลัวนี่กลัวสารพัด โยนความกลัวทิ้งไปครับ แล้วหยิบกุญแจมาสตาร์ทรถเลย นี่แหละหัวใจสำคัญของการพาลูกเที่ยว

ผมเชื่อว่า ยิ่งเราออกเดินทางเร็วเท่าไหร่ ความกลัวต่าง ๆ จะหายไป และเราจะได้เรียนรู้ว่า สิ่งที่เราคิด เรากลัว...มันไม่จริงเลยสักนิด การพาลูกเที่ยวไม่ได้เป็นเรื่องยุ่งยากวุ่นวาย แต่การพาลูกเที่ยวเป็นเรื่องท้าทาย และมีอะไรให้เราเรียนรู้และตื่นเต้นอยู่เสมอ 

ทุก ๆ ประสบการณ์ที่เราและลูกเจอ ล้วนคือความทรงจำที่แสนสนุก ที่จะกลายเป็นบทสนทนาที่คุยกันไม่รู้เบื่อในวันหนึ่ง และต่อให้ลูกเราเล็กแค่ไหน การเที่ยวก็ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ แค่ออกเดินทาง การเรียนรู้ระหว่างเรากับลูก ก็เริ่มต้นขึ้นแล้วครับ !

อย่าปล่อยให้เวลาพรากความเป็นเด็กไปจากลูก โดยที่เราไม่ทำอะไรเลยนะครับ เป็นความทรงจำดี ๆ ในชีวิตลูก แม้วันที่เราไม่อยู่ เขาก็จะยังรู้ว่า ชีวิตของเขาไม่เดียวดาย

ท่ามกลางสถิติการฆ่าตัวตายที่เพิ่มขึ้นทุกปี ผมเชื่อว่า ความทรงจำแสนสุขระหว่างเรากับลูก มันจะช่วยยึดเหนี่ยวเยียวยาเขาได้ ในวันที่ชีวิตของเขาต้องเผชิญกับปัญหา หน้าที่ของพ่อ ๆ แม่ ๆ อย่างเราในวันนี้นอกจาก รักเขาและทำให้เขารู้แล้ว เราควรเป็นความทรงจำที่ดีให้กับชีวิตเขา อย่ามัวแต่ก้มหน้าทำงาน 

เงินมหาศาล บ้านหลังใหญ่ ไม่อาจปกป้องลูกเราได้หรอกครับ เกาะป้องกันที่แข็งแกร่งและเจ๋งที่สุดสำหรับลูกของเรา ก็คือ ความรักและความทรงจำระหว่างเรากับเขานี่แหละครับ

พวกเราโชคดีมากนะครับ ที่เกิดมาในยุคที่มีเครื่องมือบันทึกความทรงจำมากมาย ทั้งกล้องถ่ายภาพ กล้องวิดีโอ หรือแค่โทรศัพท์มือถือเครื่องเดียว ก็ช่วยเราบันทึกความทรงจำได้มหาศาลแล้ว ฉะนั้น อย่าไปมัวกังวลว่า ลูกจะจำได้ไหม เพราะผมเชื่อว่า ความสุขที่เกิดขึ้นตรงหน้าต่างหากที่สำคัญ 

..."พ่อยิ้ม แม่ยิ้ม ลูกยิ้ม ยังต้องสนทำไมว่า โตไปลูกจะจำได้หรือเปล่า"...