คาดหวังให้ลูกเดินตามเส้นทางของตัวเอง

หลาย ๆ ท่านคงเคยได้ยินกันมาบ้างกับคำว่า “ลูกของเรา เลี้ยงเขาได้เพียงแต่ตัว” เพราะลูกก็คือมนุษย์คนหนึ่งที่มีชีวิตจิตใจเป็นของตนเอง

พ่อแม่มีหน้าที่ประคับประคอง ชี้แนะแนวทางในการใช้ชีวิตให้กับลูกเท่านั้น เปรียบเสมือนเป็นต้นทางจุดเริ่มต้น ส่วนระหว่างทางนั้นต้องให้ลูกเลือกเดินและตัดสินใจด้วยตนเอง

ผมที่คาดหวังให้ลูกเติบโตมาอย่างดีที่สุดเท่าที่พ่อคนหนึ่งจะสามารถทำได้ ผมไม่ได้ปรารถนาที่จะเคี่ยวเข็ญให้ลูกต้องเก่งอย่างนั้น หรือเป็นอย่างนี้ ไม่ต้องการให้ลูกเป็นหมอเพียงเพราะต้องมาดูแลรักษาอาการเจ็บป่วยของผม ผมแค่อยากให้ลูกมีความฝัน มีเส้นทางชีวิตเป็นของตัวเองโดยมีพ่อและแม่เป็นเพื่อนร่วมทางเท่านั้น

...“นายซู บิฟอร์ บุคคลชาวจีนท่านหนึ่งกล่าวว่า “ให้เด็กเลือกเอง”...

ในเมื่อผู้ใหญ่ทุกคนล้วนต้องการการเคารพสิทธิตนจากผู้อื่น แล้วก็ต้องเข้าใจด้วยว่าเด็กก็มีความต้องการในเรื่องนี้เช่นกัน” พ่อแม่ต้องเข้าใจว่าทำไมถึงต้องให้ลูกเลือกเอง เพราะเมื่อลูกโตถึงอายุ 3 ขวบ เขาไม่ต้องพึ่งพิงพ่อแม่เหมือนตอนเป็นทารกอีกต่อไปแล้ว เขาสามารถพูดปฏิเสธการพึ่งพิงออก และเพื่อสร้างความเป็นตัวของตัวเองขึ้นมา

พ่อแม่จึงต้องคอยชี้นำลูกให้แสดงออกซึ่งความคิดความชอบ รวมทั้งให้ลูกได้สิทธิในการเลือกสรรสิ่งของของตนเอง ให้เขาได้รับรู้ว่าเขาสามารถตัดสินใจบางเรื่องได้ เขาจะเรียนรู้รับผิดชอบต่อการประพฤติของตน และพร้อมที่จะยอมรับผลลัพธ์ที่เกิดจากสิ่งที่เขาเลือก

ที่สำคัญที่สุดคือเขาจะรับรู้ได้ว่าตัวตนของเขานั้นถูกยอมรับ และเคารพจากผู้อื่น สิ่งเหล่านี้จะส่งผลดีต่ออนาคตของลูกเป็นอย่างยิ่ง หมั่นฝึกฝนเริ่มต้นจากสิ่งเล็ก ๆ โดยการยื่นข้อเสนอในการเลือกเสื้อผ้าที่ลูกกำลังจะสวมใส่ ผมบอกกับเขาว่าช่วงนี้อากาศร้อนจัง ออกไปวิ่งเล่นต้องเหงื่อออกแน่ ๆ เราจะใส่ชุดไหนกันดี ลูกผมก็พลันเอื้อมมือไปหยิบเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นมาสวมใส่ทันที โดยที่ไม่มีการต่อต้านใด ๆ เขากลับยิ้มไปด้วยความพอใจ ดีใจ ที่ได้เลือกและตัดสินใจด้วยตนเอง

ผมเลือกที่จะใช้คำพูดในแนวทางที่ให้ข้อเสนอแนะและเปิดโอกาสให้ลูกได้คิดมากกว่า ดีกว่าการที่จะออกคำสั่งให้ลูกทำตามใจพ่อแม่ ถ้าทำอย่างนั้นในอนาคตเมื่อลูกเติบโตขึ้นเขาจะกลายเป็นเด็กที่ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเลย เพราะต้องรอคอยถามความคิดเห็นจากพ่อแม่ก่อนทุกครั้งไป ลูกจะขาดความเป็นตัวของตัวเองได้

ไม่มีความคาดหวังใดจากตัวลูก ถึงจะมีก็คงมีเพียงอย่างเดียวคือ หวังให้ลูกได้เป็นได้ใช้ชีวิตในแบบของลูกเท่านั้น บางอย่างอาจจะขัดใจพ่อแม่ไปบ้าง แต่ต้องปล่อยผ่านในสิ่งที่ควรปล่อย ให้เขาได้รับผิดชอบกับทางเลือกของเขาด้วยตัวเองดีกว่าครับ

:: อ้างอิง ::

เลี้ยงลูกให้ถูกตอน 3 ปี ลูกจะทำดีไปตลอดชีวิต. เฉิน ซู่ เจวียน (หวัง เผิง, แปล). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วารา.