การเติบโตในยุคดิจิทัล
ในปัจจุบัน “หน้าจอ” เข้ามามีบทบาทในชีวิตมาก และแทรกซึมเข้าสู่ทุกครอบครัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
...“คุณหมอครับ เวลาลูกร้องไห้ ผมจะสั่งลูกให้หยุดร้อง เพราะเคยทำตามที่คุณหมอเขียนว่าให้ปลอบลูกให้บอกลูกว่าร้องไห้ได้ ปรากฏว่าลูกก็ร้องไม่หยุดอยู่ดี แต่ก็ไม่แน่ใจว่าที่ทำอยู่นี่มันถูกรึเปล่า จะทำยังไงให้ลูกหยุดร้อง”...
หมอมีสิ่งที่อยากแลกเปลี่ยนดังนี้นะคะ...
..."โอ๋ ๆ หนูคงเสียใจที่ไม่ได้ของที่อยากได้ แม่เข้าใจเลยจ้ะ"...
..."หนูร้องไห้ได้นะลูก การร้องไห้จะทำให้การเสียใจดีขึ้น"...
..."ร้องไห้ตรงนี้เสียงดังกวนคนอื่น เราไปหาที่สงบร้องไห้กันนะ"...
..."แม่กอดหนูไว้นะ แม่อยู่กับหนูจ้ะ"...
..."หนูดีขึ้นแล้วเราหยุดร้องไห้ได้นะ หยุดร้องไห้แล้วเราจะได้ไปเล่นกันต่อ"...
..."เก่งมากเลยจ้ะ วันนี้หนูหยุดเสียใจได้เร็วมากเลย"...
โดยสรุป การที่ลูกจะหยุดร้องไห้ มีเหตุผลง่าย ๆ มาจากลูกรู้ว่าร้องไปก็เท่านั้น ไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการอยู่ดี ลูกรู้สึกได้ว่ามีคนที่ "รับฟัง" และ "เข้าใจ" ความเสียใจที่มีอยู่ได้จริง ๆ
รักลูก... แทนการหยุดพฤติกรรม เราหันมาช่วยความรู้สึกของลูกกันนะคะ การเติบโตมาแบบพบว่ามีคนเข้าใจในอารมณ์และตอบสนองกับมันได้อย่างดี... มันมีความหมายกับการเติบโตทางใจของลูกจริง ๆ