อุณหภูมิระหว่างทาง

เคยรับมือกับอารมณ์แปรปรวนของลูกไหมครับ เกินจะบรรยาย เดี๋ยวอารมณ์ดี เดี๋ยวอารมณ์ร้าย สักพักร้องไห้ ถัดไปก็หัวเราะ ผมนี่บางทีก็ถึงกับงงเหมือนกัน เห็นใจพ่อแม่ที่กำลังมีลูกอยู่ในวัยนี้มาก ๆ ครับ ผมเป็นกำลังใจให้ทุก ๆ คนก้าวผ่านความแปรปรวนนี้ไปให้ได้ เราจะผ่านไปด้วยกัน

เมื่อวัยทองสองสามขวบของลูกมาถึง พ่อแม่ต้องเตรียมตัวรับมือกันให้ดีเลยครับ ผมมีประสบการณ์มาเล่าให้ฟัง วันหยุดสุดสัปดาห์ผมพาลูกออกเดินทางท่องเที่ยวตามปกติ ซึ่งจุดหมายปลายทางครั้งนี้ค่อนข้างไกล และแน่นอนในรถผมมีเด็กน้อยดราม่าครับ

ด้วยความที่ต้องนั่งอยู่ที่เดิมติดต่อกันเป็นเวลานาน ลูกเริ่มมีอาการหงุดหงิด มีเสียงร้องโวยวาย ร้องไห้ ปรี๊ดแตก คนเป็นพ่อแม่เริ่มจะหัวร้อนไปตาม ๆ กัน ไหนจะต้องเจอรถติด ซ้ำยังมาเจอลูกเป็นแบบนี้อีก ผมได้แต่ตั้งสตินับหนึ่งถึงร้อยไปเรื่อย ๆ ให้ใจเย็นลงยังไม่ตอบโต้ใดใดกลับไป

ผมรีบขับมาถึงจุดพักรถให้ไวที่สุด พาลูกลงไปข้างล่างไปล้างหน้าล้างตาหาน้ำขนมให้ลูกกินสักหน่อย เมื่ออารมณ์เริ่มคงที่แล้วผมจึงพูดขึ้น สิ่งที่ลูกทำเมื่อสักครู่ไม่น่ารักเลย พ่อเข้าใจนะว่าลูกเบื่อที่ต้องนั่งอยู่ในรถนาน ๆ เอาอย่างนี้ดีกว่าไหม ถ้าลูกเริ่มรู้สึกเบื่อให้พูดกันดีดี อย่างเช่น ขอจอดรถลงไปเดินหน่อยได้ไหม หรือพาไปซื้อขนมหน่อย ให้พูดกันแบบนี้ได้ไหมครับ ลูกพยักหน้าตอบเป็นอันว่าตกลงกันตามนี้

สิ่งที่พ่อแม่ไม่ควรทำอย่างยิ่งเลย คือ พูดกล่าวว่าลูกกลับไปในทันที นั่นจะส่งผลให้ลูกเกิดการก้าวร้าวขึ้นได้ แล้วลูกจะไม่เชื่อฟังในสิ่งที่พ่อแม่กำลังพูด ดังนั้นจึงต้องตั้งสติ ทำใจให้สงบเป็นอันดับแรก รีบขับหาที่จอดรถทันที เมื่อต่างคนต่างสงบลงแล้วจึงค่อยพูดอธิบายด้วยเหตุผลครับ ที่ลูกเป็นแบบนี้เพราะอารมณ์ของเด็กที่อ่อนไหวมาก

สาเหตุจริง ๆ เกิดจากการที่ลูกรู้สึกไม่ดี แล้วยังไม่เข้าใจวิธีการจัดการความรู้สึกของตัวเอง ยังพูดยังบอกไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร พ่อแม่ต้องค่อย ๆ สอน หากลูกรู้สึกแบบนี้ควรที่จะต้องทำแบบไหนต้องพูดบอกอะไร ลูกจะจำและเข้าใจได้เองแล้วเขาจะไม่ทำในสิ่งนั้นอีก

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นลูกก็ไม่ปรี๊ดแตกอีกเลยครับ เพราะเขารู้แล้วว่าจะต้องจัดการอารมณ์ตัวเองอย่างไร เขาจะพูด จะบอกในสิ่งที่เขาต้องการออกมา

...“ทริปที่ยากที่สุดผ่านไปได้ ทริปต่อไปก็ชิลล์ ๆ แล้วครับ”...