รองเท้าแก้ว

เดือนตุลาผ่านพ้นไปเข้าสู่เดือนใหม่พฤศจิกายน ฤดูการแห่งการท่องเที่ยวมาถึงแล้ว ฤดูฝนของเดือนที่แล้วเริ่มเบาบางลงเริ่มต้นเข้าสู่อากาศที่เริ่มเย็นของหน้าหนาว อากาศที่ดีแบบนี้เหมาะแก่การเดินทางเป็นที่สุด พ่อแม่ที่มีลูกวัยกำลังซนไม่ควรพลาดช่วงเวลาเหล่านี้นะครับ

เริ่มเข้าสู่ช่วงอากาศดีของฤดูหนาวแล้วเราจัดทริปเดินทางท่องเที่ยวกันเถอะ ผมบอกกับภรรยาและลูกทุกคนยกมือเห็นด้วย บรรยากาศแบบนี้สมควรที่จะเดินทางสู่ภาคเหนือ เป็นอันว่าทริปนี้เราจะไปเดินป่าปีนเขาขึ้นดอยกัน ข้าวของทุกอย่างถูกจัดแจงอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยพร้อมออกเดินทางทันทีที่หมายกำหนดมาถึง

และแล้วก็ถึงวันเดินทางทุกคนตื่นกันตั้งแต่เช้าตรู่เป็นเพราะความตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ โดยเฉพาะลูกผมดูคึกคักเป็นพิเศษร้องจะขึ้นรถให้ได้ทั้งที่ยังไม่ได้ล้างหน้าล้างตา สงสัยคงอยากปล่อยพลังแล้ว แปดโมงตรงล้อรถหมุนเราเริ่มออกเดินทางกันทันที

จุดมุ่งหมายของเราคือต้องไปสัมผัสอากาศและหมอกของวันแรกที่เข้าสู่ฤดูหนาวให้ได้ ผมใช้เวลาเดินทางมาที่ดอยหลายชั่วโมงในที่สุดก็มาถึงจุดหมายปลายทางจนได้ ผมรีบเตรียมข้าวของที่จำเป็นใส่เป้สะพายหลังสำหรับเดินป่า เตรียมแต่งกายของลูกให้เหมาะสมกับสภาพอากาศพร้อมใส่รองเท้าผ้าใบคู่โปรดของเขา มือซ้ายผมถือกระเป๋าของภรรยามือขวาจูงลูกด้านหลังสะพายเป้ ผมเป็นหัวหน้าครอบครัวต้องแข็งแกร่งครับ

ระหว่างทางที่เราเดินทางกันอยู่นั้น ผมฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าเราควรจะให้ลูกถอดรองเท้าเดินดูหน่อยไหม ให้เท้าของลูกเดินสัมผัสกับดินสัมผัสกับธรรมชาติโดยตรง ลูกอิดออดเล็กน้อยเพราะไม่เคยถอดรองเท้าเดินนอกบ้านเลยสักครั้ง คงกลัวเท้าเลอะแหละ ผมเลยเกลี้ยกล่อมให้ลูกลองถอดรองเท้าอยู่นาน เท้าเลอะก็แค่ล้างออกไม่เห็นยากผมบอกลูก เขาจึงค่อย ๆ ถอดออกทีละข้าง ครั้งแรกที่เท้าของลูกได้รับสัมผัสกับพื้นดินบนภูเขานาทีนั้นลูกกระโดดขึ้นมาบนตักผมทันที

เนื่องด้วยกำลังเข้าสู่หน้าหนาวพื้นดินที่ลูกเหยียบจึงมีความชื้นผสมกับความเย็นทำให้เท้าอุ่น ๆของลูกปรับตัวไม่ทัน ผมลองให้ลูกเหยียบดินอีกครั้งสักพักเขาก็เริ่มคุ้นชินกับดินใต้เท้าที่นุ่มนิ่ม เขาเดินเหยียบใบหญ้าอ่อน ๆ บ้างเหยียบดินแข็ง ๆ บ้างคละเคล้ากันไป ทำให้ลูกได้ประสบการณ์ที่แปลกใหม่

ผมชอบที่จะให้ลูกได้เดินมากกว่าเพราะการเดินมีความสำคัญกับเด็กมาก เป็นการเคลื่อนไหวร่างกายทั้งตัวและใช้กล้ามเนื้อถึง 400 มัด ในบรรดากล้ามเนื้อทั้งหมด 639 มัด และการเดินนี้แตกต่างจากการออกแรงธรรมดา เพราะไม่ได้เคลื่อนไหวตลอดเวลาแต่เป็นการใช้กล้ามเนื้ออย่างเป็นจังหวะ คือ ใช้ - หยุด - ใช้ - หยุด

มาซารุ อิบุกะ (นักเขียนหนังสือรอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว) ได้กล่าวไว้ เราเดินทางกันมาสักครู่ใหญ่ในที่สุดก็มาถึงยอดเขาอันหนาวเหน็บเสียที เวลานี้ใกล้ค่ำแล้วผมจึงกางเต็นท์ให้ลูกและภรรยาได้นอนพักผ่อนเพื่อที่จะได้ตื่นมาชมแสงอาทิตย์ยามเช้า ดูหมอกขาว ๆ และสัมผัสกับอากาศเย็น ๆ

คุณพ่อคุณแม่ครับถอดรองเท้าผ้าใบของลูกแล้วสวมรองเท้าแก้วเข้าไปแทน พาลูกออกเดินทางให้เท้าได้สัมผัสพื้นผิวของดินบนภูเขา ชวนกันเดินวิ่งเพื่อให้กล้ามเนื้อของลูกแข็งแรงกันครับ