สมมุติว่าไปเที่ยว

บางครั้งพ่อแม่ก็เองอยากจะพาลูกออกไปเที่ยวสถานที่จริง ๆ จนใจจะขาด แต่ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่าง เช่นสถานการณ์โควิดก็ดี สภาพอากาศที่แปรปรวนก็ดี วันหยุดพักร้อนของพ่อแม่ที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ ดังนั้นเราก็ชวนลูกมาเที่ยวในบ้านด้วยบทบาทสมมุติกันเสียเลย

ผมที่ชอบอยู่กับธรรมชาติออกเดินทางไปเข้าป่าปีนเขาอยู่บ่อยครั้ง ทำให้ลูกของผมซึมซับสิ่งเหล่านี้ไปด้วย ลูกมักจะชอบออกไปแคมป์ปิ้งกับผมอยู่เสมอ ครั้งนี้ก็เหมือนกันในเมื่อเราออกไปเที่ยวนอกบ้านไม่ได้ผมจึงชวนลูกมาตั้งแคมป์ในสวนหน้าบ้าน ลูกชายของผมเหมือนรู้งานรีบวิ่งไปที่ห้องเก็บของรื้อหาเต็นท์ออกมากางทันที

เมื่อกางเต็นท์เสร็จผมกับลูกชายช่วยกันหามุมเพื่อที่จะไว้สำหรับวางเต็นท์และตกแต่งประดับประดาด้วยไฟรอบข้าง ผมให้อิสระกับลูกในการสร้างสรรค์ผลงานอย่างเต็มที่ เราช่วยกันจัดเตรียมพื้นที่กันอยู่นาน ลูกนำกล่องลังนมมาทำเป็นบ้านหลังน้อย ๆ อยู่ข้างเต็นท์อีกทีแล้ววิ่งไปดึงผ้าม่านของแม่มาทำผ้าปูที่นอน นำหมอนอิงบนโซฟามาหนุนหัว นำผ้าเช็ดตัวมาผูกด้านหลังให้เหมือนกับซุปเปอร์แมน นี่แค่เล่นสมมุติลูกยังสนุกสนานได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือผมคิดอยู่ในใจเงียบ ๆ

ผมเพิ่งสังเกตเห็นถึงความคิดสร้างสรรค์และการแก้ปัญหาของลูกในกิจกรรมครั้งนี้ ของทุกชิ้นที่อยู่รอบตัวเขานำมาประดิษฐ์เป็นของใช้ที่ต้องการ นักแต่งเรื่องเด็กชื่อคุณโกโร มาคิ ยกย่อง “การเล่นละคร” ว่ามีส่วนช่วยทำให้กิจกรรมสร้างสรรค์ของเด็กคึกคักขึ้นและการละเล่นนั้นจะค่อย ๆ ซึมเข้าไปในตัวเด็กทีละน้อย

“การเล่นละคร” นั้นไม่ส่งผลให้เห็นโดยทันที เด็กเล็กที่เล่นละครเมื่อเข้าโรงเรียนแล้วในช่วงประถม 1-2 นั้น คะแนนการเรียนไม่ต่างจากเด็กคนอื่นมากนัก แต่พอขึ้นประถม 3 ปรากฏว่าเด็กเรียนดีขึ้นอย่างรวดเร็วและคะแนนทิ้งห่างจากเด็กคนอื่น

คำว่า “การเล่นละคร” ในที่นี้หมายถึง การที่เด็กแสดงความรู้สึกนึกคิดออกมาด้วยร่างกายแทนการแสดงด้วยเครื่องดนตรีหรือสีเทียน เป็นกิจกรรมแสดงออกที่สร้างสรรค์ การเล่นละครอาจส่งผลให้ลูกกล้าแสดงออกเมื่อเติบโตขึ้น สิ่งที่สำคัญที่สุดของ “การเล่นละคร” คือ ช่วยให้เด็กสามารถแสดงพลังสร้างสรรค์ได้อย่างตรงไปตรงมาและยังเป็นกิจกรรมที่ทำร่วมกันเป็นกลุ่มอีกด้วย

เมื่อจัดเตรียมที่นอนสำหรับคืนนี้เรียบร้อยแล้วสิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้เลยคือ เตาย่างครับ เราตั้งแคมป์กันเราก็ต้องปิ้งย่างไปด้วย ภรรยาของผมผู้ที่อยู่เบื้องหลังวัตถุดิบของอาหารมื้อนี้ได้ตระเตรียมไว้อย่างดี แล้วเราก็ลงมือย่างหมูทานกันภายใต้แสงพระอาทิตย์สีส้มที่กำลังลับขอบฟ้า

:: อ้างอิง ::

หนังสือรอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว โดย มาซารุ อิบุกะ (ผู้ก่อตั้งบริษัท Sony)