เพราะโลกกว้าง...จึงออกเดินทาง

เคยสงสัยกันบ้างไหมครับว่าโลกที่เราอาศัยอยู่นี้กว้างใหญ่เพียงใด เคยตั้งคำถามกันไหมว่าอีกซีกโลกหนึ่งเป็นอย่างไร ผมเป็นคนหนึ่งที่สงสัยคอยตั้งคำถามและพยายามหาคำตอบมาตลอด ผมจึงใช้การเดินทางของผมและลูกเป็นตัวพิสูจน์ว่าจริง ๆ แล้วมีอะไรอยู่ในโลกนี้บ้าง

ได้ยินว่าคนที่ถูกสะกดจิตและได้รับคำสั่งว่าตอนนี้กำลังอยู่ในวัย 1 ขวบ เขาจะพูดภาษาเด็กที่เขาเคยพูดและทำสิ่งที่เขาเคยทำเมื่ออายุ 1 ขวบ ย่อมหมายความว่าประสบการณ์ในวัยเด็กนั้นเขาอาจจำไม่ได้ แต่มันเป็นเส้นสายสมองซึ่งฝังอยู่ในหัวของเราเรียบร้อยแล้ว ประสบการณ์และสภาพแวดล้อมในระยะแรกเกิดถึง 3 ขวบนั้น จะกลายเป็นสายที่ฝังอยู่ในสมองและเป็นพื้นฐานสร้างชีวิตของเราในปัจจุบัน

ประสบการณ์ในช่วงปฐมวัยเป็นพื้นฐานของความคิดอ่านและการกระทำในภายภาคหน้า มาซารุ อิบุกะ (ผู้เขียนหนังสือรอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว) ได้กล่าวไว้ ผมจึงตั้งใจที่จะปลูกฝังสร้างรากฐานชีวิตให้กับลูกชายของผมผ่านการเดินทางและเรียนรู้ในโลกกว้างแห่งนี้ ส่วนลูกชายของผมก็หลงใหลไปกับการเดินทางเสียด้วยสิเขามักจะรบเร้าให้ผมพาไปเที่ยวเสมอ

ผมชอบให้ลูกเรียนรู้อยู่กับธรรมชาติให้ต้นไม้ใหญ่ได้สอนเขาถึงการเจริญเติบโตจากต้นกล้าจนเติบใหญ่แข็งแกร่ง ให้ใบไม้ได้สอนการแบ่งปันร่มเงาให้กับผู้อื่น ให้ก้อนหินได้สอนการเป็นที่พักพิงยามเหนื่อยล้า ให้แม่น้ำลำธารได้สอนถึงการมีชีวิตอยู่เพราะชีวิตขาดน้ำไม่ได้ ให้พืชผักผลไม้ในป่าสอนถึงการมีชีวิตรอด ให้สัตว์ตัวเล็กตัวน้อยได้สอนถึงความอุดมสมบูรณ์ ลูกที่ดูซุกซน วิ่งไปโน้นทีนี้ทีเหมือนกับว่ากำลังเล่นสนุกไปวัน ๆ แต่หารู้ไม่เขากำลังเรียนรู้กันและกันอยู่

ผมเฝ้าสังเกตมุมไหนที่มีแดดร้อน ๆ ส่องผ่านถึงตัวเจ้าลูกชายเขาจะวิ่งเข้าหาร่มไม้ทันที ลูกได้สัมผัสถึงความใจดีของใบไม้แล้ว เมื่อลูกเริ่มรู้สึกหิวเขาจะมองหาผลไม้แล้วถามผมสิ่งไหนทานได้สิ่งไหนทานไม่ได้ ลูกกำลังเรียนรู้การเอาชีวิตรอดจากความหิว ผมตัดสินใจไม่ผิดจริง ๆ ที่เลือกสร้างฐานชีวิตแบบนี้ให้กับลูก ต่อให้ในภายภาคหน้าหากลูกไม่ได้อาศัยอยู่ในป่าหรือชนบท

แต่อย่างน้อยเมื่อเกิดเหตุการณ์อะไรไม่คาดคิดเขาก็จะมีสัญชาติญาณในการเอาชีวิตรอดและเขาก็จะรู้จักการแบ่งปันให้ร่มเงากับผู้อื่น ในอนาคตลูกจะเติบโตเป็นอย่างไรโอบอ้อมอารีเพียงใดมีไหวพริบที่รวดเร็วขนาดไหน ล้วนแต่มาจากประสบการณ์พื้นฐานในวัยเยาว์ทั้งสิ้น

ถึงคุณพ่อคุณแม่ครับช่วงชีวิตวัยเด็กของลูกมีไม่มาก จงรีบจับมือเขาแล้วออกเดินทางไปในโลกกว้างกันครับ พาไปเรียนรู้การใช้ชีวิตสร้างต้นทุนที่ดีให้กับเขา เพื่อวันข้างหน้าเขาจะได้มีชีวิตเป็นเส้นสายที่ฝังอยู่ในสมองติดตัวครับ