การเติบโตในยุคดิจิทัล
ในปัจจุบัน “หน้าจอ” เข้ามามีบทบาทในชีวิตมาก และแทรกซึมเข้าสู่ทุกครอบครัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
อยากให้ลูกเติบโตมาในสังคมแบบไหน พ่อแม่จงเป็นผู้นำทางสร้างโลกที่น่าอยู่ให้กับลูกอย่างนั้น
พาลูกออกเดินทางโดยมีเป้าหมายคือ เที่ยวอย่างไรให้โลกเปลี่ยน เพื่อที่ในอนาคตลูกจะได้ตระหนักรู้และไม่เผลอตัวไปทำร้ายธรรมชาติ แล้วยังสามารถเป็นที่พึ่งพาให้กับเพื่อนร่วมโลกได้อีกด้วย
บอลลูน : “พ่อครับทำไมหาดทรายถึงมีขยะ” เด็กน้อยตาดำ ๆ ถามผม
พ่อต่อ : “สาเหตุเกิดจากการที่คนหนึ่งคนกินอาหารแล้วไม่นำขยะไปทิ้งลงถังครับ” ผมตอบ
บอลลูน : “แล้วทำไมถึงไม่ทิ้งลงถัง” ลูกถามต่อ
พ่อต่อ : “คงเป็นเพราะคนเหล่านั้นไม่เห็นคุณค่าของธรรมชาติไงลูก พวกเขาทิ้งขยะไปโดยที่ไม่ได้นึกถึงผลที่จะเกิดขึ้นตามมาภายหลัง”
ผมชี้ไปที่ทะเลแล้วถามว่า
พ่อต่อ : “ลูกเห็นอะไรตรงนั้นไหม”
บอลลูน : “เห็นถุงขนมครับ” เขาตอบ
พ่อต่อ : "แล้วในทะเลมีปลาอาศัยอยู่มากมาย แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อปลาไปกินถุงขนมที่มนุษย์ทิ้งไว้”
บอลลูน : "ปลาตายครับ" ลูกตอบผม
พ่อต่อ : "ดังนั้นเราควรทิ้งขยะลงถังให้เรียบร้อยหลังจากทานอาหารเสร็จแล้วนะครับ" ผมสอนลูก
ในเมื่อลูกเห็นขยะและรู้ถึงผลที่จะตามมาแล้ว ผมจึงชวนลูกไปเดินเก็บขยะตามชายหาดเสียแล้ว กำลังที่มีอาจจะช่วยอะไรได้ไม่มาก แต่ก็ขอเป็นส่วนหนึ่งที่ได้ช่วยเปลี่ยนแปลงให้โลกน่าอยู่ขึ้นแล้วกัน ลูกก็ได้ใช้ช่วงเวลานี้วิ่งเล่นไปด้วยเก็บขยะไปด้วย ขยะที่เราช่วยกันเก็บมาคนละนิดคนละหน่อย เมื่อรวมกันมันกลายเป็นกองขยะใหญ่มาก
ลองคิดดูสิถ้าสัตว์ในทะเลที่แยกแยะระหว่างอาหารกับขยะไม่ได้ แล้วพลาดกินเข้าไปพวกมันจะเจ็บป่วยกันขนาดไหน การสร้างสภาพแวดล้อมแบบนี้ให้กับลูก จะทำให้เขามีเอกลักษณ์และเปี่ยมพลัง เขาจะสร้างความสนิทสนมกับผู้อื่นที่เดินผ่านไปผ่านมาพร้อมกับเสริมพัฒนาการทางด้านอารมณ์ได้อีกด้วย
การสร้างโลกเช่นนี้ให้กับลูกทำให้พวกเขามีความละเอียดอ่อนทางด้านอารมณ์ ทำให้ค้นพบตัวตนที่แท้จริงทำให้ลูกเห็นอกเห็นใจผู้อื่น ให้เขาได้รับรู้ถึงการรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเองและมีความตรงไปตรงมา เขาจะทำในสิ่งที่ควรทำจะพูดเตือนในสิ่งที่คนอื่นทำไม่ดี
เมื่อลูกเดินเล่นเก็บขยะตามชายหาดไปเรื่อย ๆ เด็กคนอื่นในระแวกนั้นเห็นเข้า ต่างก็เริ่มมาช่วยกันเก็บขยะด้วย มาชวนกันวิ่งเล่นบ้าง แข่งขันกันเก็บขยะโดยไม่มีใครยอมใคร เล่าเรื่องนั่นนี่พูดคุยกันตามประสาเด็ก ลูกได้รู้จักเพื่อนใหม่ ๆ เพิ่มอีกแล้ว ผมเห็นแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้ เฝ้ามองด้วยความเอ็นดู เด็กตัวน้อย ๆ กับธรรมชาติที่งดงาม ช่างเป็นอะไรที่ดีต่อใจผมจริง ๆ
..."คุณพ่อคุณแม่ครับไหน ๆ ก็พาลูกออกเดินทางท่องเที่ยวแล้ว ชวนเด็ก ๆ มาช่วยกันเปลี่ยนโลกด้วยนะครับ คนละไม้คนละมือเพื่อโลกที่น่าอยู่และเพื่ออนาคตของลูกครับ"...
:: อ้างอิง ::
หนังสือเลี้ยงลูกด้วยการเล่น โดย คิมกย็องฮี ผู้ทรงคุณวุฒิในสาขา อัจฉริยภาพทางความคิดสร้างสรรค์ระดับโลก