เด็กไม่เหมือนกัน พ่อแม่จึงต้องเลี้ยงไม่เหมือนกัน

การเลี้ยงเหมือนกัน จะทำให้เกิดปัญหา เพราะเด็กแต่ละคนมีลักษณะที่ต่างกัน พ่อแม่จึงต้องเป็นคนปรับเปลี่ยน ต้องยืดหยุ่นในวิธีเลี้ยง ทั้งคำพูด น้ำเสียง การแสดงออกทางสีหน้าท่าทางให้ตรงกับบุคลิกเด็ก ลูกจะรับรู้ได้ว่า “พ่อแม่ใส่ใจลูก และยอมรับความแตกต่าง”

ก่อนอื่นเราต้องยอมรับกับตัวเองว่า บ่อยครั้งที่พ่อแม่คลิกหรือเคมีตรงกันกับลูกคนหนึ่งมากกว่าอีกคน (ไม่ใช่รักไม่เท่ากันนะคะ) แต่ความลื่นไหลในการพูดคุยกับลูกบางคน มันมีมากกว่าอีกคนจริง ๆ อาจเป็นเพราะลูกคนนี้มีนิสัยหลายอย่างที่เราชอบ หรือหน้าตาน่ารักกว่า หรือเลี้ยงง่ายกว่า หรือลูกคนนี้อ้อนมากกว่า เป็นต้น

ดังนั้นพ่อแม่ต้องคอยสำรวจตัวเอง และเริ่มต้นโจทย์ของการเลี้ยงลูก ด้วยการสังเหตุลูกและทำความรู้จักลูกแต่ละคนให้ดี เราถึงจะตอบสนองลูกได้ตรงกับบุคลิกเขาจริง ๆ เช่น

เด็กที่อ่อนไหวง่าย พ่อแม่ต้องระวังสีหน้าท่าทางและคำพูด ที่จะทำให้ลูกคิดมาก

เด็กที่ก้าวร้าว พ่อแม่ต้องอ่อนโยนมากขึ้น อย่าดุดันเกินไปและกอดลูกบ่อย ๆ

เด็กที่อ่อนแอ พ่อแม่ต้องมีลักษณะเข้มแข็งแต่ไม่ก้าวร้าว อย่าอ่อนยวบตามเด็ก

เด็กที่ขี้แย พ่อแม่ต้องตัดใจให้ลูกช่วยเหลือตนเองบ่อย ๆ รวมทั้งฝึกให้ลูกร้องไห้แล้วสงบเอง ไม่โอ๋เด็ดขาด

เด็กที่โอ้เอ้ พ่อแม่ต้องเข้มงวดเรื่องเวลา ให้เวลารอยต่อของกิจกรรมนั้นสั้นลง ทำให้กระชับขึ้น

เด็กที่ไม่ยืดหยุ่น พ่อแม่ต้องผ่อนปรนเรื่องเวลา ต้องให้เวลาลูกมากพอในการตัดสินใจ จึงค่อยพาไป

เด็กที่ใจร้อน พ่อแม่ต้องใจเย็น รู้จักฝึกให้ลูกรอ โดยเริ่มจากรอไม่นานไปสู่เวลาที่นานขึ้น

อีกทั้งความถนัด ความเก่งของลูกแต่ละคนก็ต่างกันอีก ! จงสังเกตลูกทุกคน และตอบสนองลูกให้ตรงกับบุคลิกที่แตกต่างนั้น ลูกจะรับรู้ว่าพ่อแม่ใส่ใจและยอมรับการเป็นตัวเองของเขาค่ะ รักลูกเหมือนกัน แต่ใช้วิธีการต่างกันนะคะ