ปัญหาเมื่อลูกวัยรุ่น "กลัวลูก ไม่คิดถึง"

ประโยคนี้คุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกกำลังเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นเกือบทุกท่าน น่าจะได้เคยคิด ๆ กันมาแล้วอย่างแน่นอน บอกเลยว่าพอเรามีลูกที่เข้าสู่วัยรุ่น ไม่ว่าจะตอนต้น ตอนกลาง ตอนปลาย แต่ละบ้านก็คงว้าวุ่นไม่แพ้กัน จะว้าวุ่นถึงขั้นไหน จากประสบการณ์ของตัวเอง คิดว่ามี 2 ปัจจัยหลัก ๆ นะคะ คือ...

1. ตัวตนของเด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน ไม่ว่า คุณจะเลี้ยงเค้ามาแบบไหน เค้ามีตัวตนที่เป็นของเค้าเองอยู่แล้วในแบบของเค้า ซึ่งมันก็จะเปิดเผย และ ชัดเจนขึ้นในช่วงนี้มาก ๆ
2. สิ่งที่พ่อแม่หล่อหลอมตั้งแต่แรกเกิดจนถึงวัยรุ่น ความสัมพันธ์ การเลี้ยงดู ตลอดช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน อันนี้ก็สำคัญมาก 

คำว่า "เลี้ยงลูกวัยรุ่นยังไงให้อยู่กับเรา" มันตีความได้หลายอย่าง อาจจะเป็นทำยังไงให้เค้าคิดถึงเรา เวลาที่เค้าอยากทำอะไรที่มันไม่ดีไม่งาม และรู้ว่าพ่อแม่ไม่โอเคกับสิ่งนั้น แล้วเค้าสามารถยับยั้งใจได้ หรือทำยังไงให้เค้า ยังอยากไปไหนมาไหนกับเราอยู่ตลอด 

อันนี้บอกเลยว่า คาดหวังน้อย ๆ เพราะวัยนี้อยากไปไหนกับเพื่อนมากกว่าพ่อแม่ค่ะ แต่ก็ไม่แน่ ถ้าพ่อแม่ไปไหนด้วยแล้วสนุก ลูกก็อยากไปด้วยแน่นอน บ้านเรา ลูกชายวัยรุ่นก็อยากไปกับเพื่อนมากกว่าพ่อแม่ เคยลองถามว่า มีอะไรที่เป็นปัจจัยที่ทำให้อยากไปเดินเที่ยวกับพ่อแม่มากกว่าเพื่อนบ้าง ลูกก็ตอบว่า 'เงิน' ค่ะ เพราะไปกับเพื่อน ต้องจ่ายเอง ไปกับพ่อแม่ ไม่ต้องออกเอง (อืม...มีความสำคัญก็ตรงนี้สินะ)

ทำยังไงมีอะไรลูกอยากเล่าให้ฟัง อันนี้ถ้าความสัมพันธ์ดี เวลาลูกเล่าอะไรแล้วไม่ขัด ไม่ตำหนิ ไม่สอนต่อ ลูกจะเล่าให้ฟังค่ะ บ้านเราโชคดีที่ลูกชอบเล่าให้ฟัง แต่ละเรื่อง ก็ต้องทำใจร่ม ๆ นะคะ บางเรื่อง แม่อยากจะกรี้ด แต่ต้องเงียบไว้ โปรดจำไว้ว่า ไม่ได้เล่าทุกเรื่องหรอกค่ะ วัยรุ่นมันก็ต้องมีความลับกันบ้าง ไม่มากก็น้อย 

สุดท้ายวัยรุ่นก็ไม่เหมือนกันนะคะ อย่าเปรียบเทียบเค้ากับคนอื่น ลูกเราก็คือลูกเรา ถ้าเค้าไม่ทำเรื่องที่น่าหนักใจแบบเกินรับไหว ซึ่งแต่ละบ้านก็รับได้ไม่เท่ากัน ก็ปล่อยไปก่อนนะคะ คอยรับฟังอยู่ข้าง ๆ เค้า ให้กำลังใจ คอยประคับประคองช่วงวัยรุ่นนี้ให้ผ่านพ้นไป ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอค่ะ