แผลใจในวัยเด็ก กลายเป็นบาดแผลทางใจในวัยเด็ก กลายเป็นแผลเป็นเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ ดังนั้นการสร้างที่เด็กที่แข็งแรง ง่ายกว่าการซ่อมผู้ใหญ่ที่พังไปแล้ว

ไม่มีเด็กคนไหนอยากทำให้พ่อแม่ที่ตัวเองรักผิดหวัง เด็กหลายคนกลัวว่า “ตัวเองไม่ดีพอ” “ตัวเองไม่มีค่า” “ตัวเองไม่คู่ควรกับความรัก” ทุกครั้งที่ผลลัพธ์ออกมาไม่ได้ดังหวัง ไม่ว่าจะเป็นผลคะแนนสอบหรือผลการแข่งขันใดๆ แค่ผลลัพธ์ที่แย่ ก็ถือเป็นการลงโทษเด็กๆ ในตัวอยู่แล้ว ผู้ใหญ่ไม่จำเป็นต้องตอกย้ำเขาเพิ่ม

แม้ผู้ใหญ่จะบอกว่า “เราหวังดี” เราอยากให้เด็กประสบความสำเร็จ ได้เรียนในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยที่ดี ได้เรียนคณะที่มีอนาคต ได้ทำงานที่มั่นคง ได้มีเงินเดือนที่ดี แต่บางครั้งเรานำความหวังไปใส่ในตัวเด็กจนกลายเป็นความคาดหวัง และเลยเถิดเป็นแรงกดดันอย่างมหาศาลจากแค่ “ต้องทำให้ได้สิ” เป็น “ต้องห้ามพลาดเด็ดขาด” ทั้งหมดทั้งมวลนี้ไม่ได้ทำให้เด็กทำได้ดีขึ้นแต่กลับส่งผลตรงกันข้าม เด็กกดดันตัวเองให้ทำตามสิ่งที่เราหวัง

...“แรงกดดันนั้นไม่ได้ทำลายเด็กจากภายนอกแต่กลับทำลายเด็กจากภายในเมื่อใจแตกสลาย ร่างกายก็เป็นเหมือนเปลือกที่ว่างเปล่า”...

เด็กบางคนทนแรงกัดดันและเอาชีวิตรอดมาได้ แต่เด็กบางคนทนไม่ได้ และเลือกที่จะทำลายตัวเองหรือผู้อื่น เด็กหลายคนจากไป เพราะเขาคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรที่จะอยู่ต่อ

“ความหวังดีไม่ควรทำร้ายคนที่เรารัก” ความหวังดีคือการยอมรับและการเข้าใจ ไม่คาดหวังในสิ่งที่เกินจริงหรือสิ่งที่ไม่ตรงกับตัวเด็ก ความหวังดีคือการสนับสนุนและเคียงข้าง ไม่ใช่ผลักไสและทอดทิ้งให้เด็กเดินเพียงลำพัง ความหวังดีคือการรับฟังและแนะนำ ไม่ใช่การสั่งและตำหนิให้แก้ไขเพียงอย่างเดียว ความหวังดีคือการมองเห็นคุณค่าและข้อดีของอีกฝ่าย ไม่ใช่การจ้องจับผิดและบั่นทอนคุณค่าในตัวอีกฝ่าย

การสร้างเด็กที่แข็งแรง ง่ายการซ่อมผู้ใหญ่

อย่าทำลายเด็กด้วยการพยายามให้เขาเป็นในสิ่งที่เขาเป็นไม่ได้ อย่าคาดหวังให้ปลาต้องปีนต้นไม้ เด็กบางคนไม่ได้เกิดมาเพื่อเก่งวิชาการ การไม่เก่งวิชาการไม่ได้แปลว่าชีวิตเด็กคนนั้นล้มเหลว เด็กบางคนเกิดมาเพื่อใช้ร่างกายทำสิ่งต่างๆ เล่นกีฬา เล่นดนตรี ทำงานศิลป์ งานไม้ งานครัว เด็กบางคนเกิดมาเพื่อรับฟังและเข้าใจผู้อื่น

สิ่งที่ผู้ใหญ่ควรมอบให้เด็ก ๆ คือ “ตัวตนที่แข็งแรง”

...สอนให้เขาช่วยเหลือตัวเองตามวัย

...สอนให้เขาดูแลและรับผิดชอบงานตามวัย

...สอนให้เขาทำทุกๆ อย่างอย่างเต็มที่

...สอนให้เขาชื่นชมตัวเองและผู้อื่นเป็น

...สอนให้เขายอมรับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นว่าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

...สอนให้เขาลุกขึ้นใหม่อีกครั้ง เพื่อพัฒนาและเติบโตต่อไป

ที่สำคัญที่สุดคือ ผู้ใหญ่ควรรักเด็กในวันนี้ให้มากพอ เพื่อที่เขาจะรักตัวเองและผู้อื่นเป็น

ลูกไม่จำเป็นต้องเก่งทุกอย่าง หรือต้องเก่งที่สุด ขอเพียงมีสักอย่างที่เขารักที่จะทำและเขารู้สึกว่าตัวเองทำได้ดี ที่สำคัญตัวเขารักตัวเอง และมองเห็นคุณค่าของตัวเองและผู้อื่นก็เพียงพอแล้ว