สายสัมพันธ์คือทุกสิ่ง

“สายสัมพันธ์คือทุกสิ่ง” ก่อนจะสอนสิ่งใดเราควรมีสายสัมพันธ์ที่ดีกับลูกเสียก่อน สายสัมพันธ์เกิดจากการใช้เวลาร่วมกัน เวลาที่เล่น อ่านหนังสือ ทำกิจกรรมกับลูก และสัมผัสเขาด้วยรัก 

ไม่ใช่เพียงแค่ช่วงเวลาที่ดีที่จะทำให้เกิดสายสัมพันธ์อันดีแต่หมายรวมถึงช่วงเวลาที่ไม่ดีด้วย ทุกครั้งที่เราโกรธลูก ลูกโกรธเรา เราทะเลาะกัน เสียน้ำตาให้กัน แล้วเรายอมที่จะขอโทษและปรับความเข้าใจ เข้าหากัน เพราะสำหรับเราแล้วการรักษาสายสัมพันธ์สำคัญกว่าการหาไว้ใครผิดมากกว่าใคร 

สายสัมพันธ์ระหว่างเรากับลูกได้แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน เพราะสายสัมพันธ์ที่ดีเกิดขึ้นจากการร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน เมื่อสายสัมพันธ์ดีลูกจะวางใจในตัวเรา รับฟัง และ(อยาก)ทำตามในสิ่งที่เราสอนเขา 

ในขณะเดียวกันเมื่อสายสัมพันธ์ดีเราจะวางใจในตัวลูก และเชื่อมั่นในตัวเขาเช่นกัน แม้ในวันที่ลูกเติบโตเป็นวัยรุ่น-ผู้ใหญ่ สายสัมพันธ์คือเครื่องเหนี่ยวรั้งให้เขาอยากทำในสิ่งที่ดีมากกว่าสิ่งที่ไม่ดี เพราะสายสัมพันธ์ทำให้เขารักเราและรักตัวเขาเอง 

“เราต่างเชื่อมั่นและวางใจในกันและกัน”

ไม่ใช่เพียงแค่กับพ่อแม่อย่างเดียว สำหรับคุณครูนักบำบัด หรือ ผู้ที่ทำงานกับเด็ก การสร้างสายสัมพันธ์ที่ดีกับเด็กก่อน ผ่านการรับฟัง เคียงข้าง เรียนรู้และทำความรู้จักกันและกัน ก็เป็นสิ่งที่จำเป็นมาก ๆ เพื่อให้เราทั้งสองรับฟังและให้ เกียรติซึ่งกันและกัน เมื่อผู้ใหญ่รับฟังเขา เด็กก็เรียนรู้ที่จะรับฟังเราเช่นกัน 

สายสัมพันธ์ที่ดีจะช่วยให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี และจะนำพาให้เราเติบโตไปด้วยกัน ความรักที่เกิดจากสายสัมพันธ์ที่ดีจึงแข็งแกร่งกว่าสิ่งใด ๆ วันใดที่เราและลูกห่างกัน เริ่มไม่ฟังซึ่งกันและกัน ให้กลับมาที่การสร้างสายสัมพันธ์ก่อนเสมอ เมื่อสายสัมพันธ์ดีสิ่งต่าง ๆ จะง่ายขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์