แค่ฟังไม่ต้องรีบสอน
ผู้ฟังที่ดีเพื่อให้ลูกรู้ว่าเค้ามีใครสักคนที่พร้อมเข้าใจในตัวตนของเค้า
อย่างที่เราทราบกันดีว่าการปล่อยให้เด็กเล่นอิสระส่งผลดีต่อพัฒนาการหลายอย่าง ทั้งพัฒนาการทางด้านร่างกายจิตใจ รวมทั้งส่งเสริมจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ของเด็ก ๆ ทำให้หลาย ๆ ครอบครัวอยากเลี้ยงลูกแบบปล่อยให้เล่นอิสระ เพื่อให้ลูกได้เป็นตัวของตัวเอง คิดเองได้ ตัดสินใจเองเป็น และมีความเชื่อมั่นในตนเอง
แต่หลาย ๆ ครั้งการเล่นของเด็กมักจะเลอะเทอะ ดูน่ารำคาญ หรือสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ ทำให้ผู้ใหญ่หลายคนไม่เห็นด้วย และต่อว่าพ่อแม่ว่าทำไมตามใจ ไม่ห้ามลูกบ้าง ปล่อยให้เล่นแบบนี้ได้อย่างไร ซึ่งจริง ๆ แล้ว การที่เราปล่อยให้ลูกเล่นอิสระไม่เท่ากับการตามใจ หรือปล่อยปละละเลย
“การตามใจ” คือการปล่อยให้ลูกทำอะไรเกินขอบเขต
โดยที่เราไม่เข้าไปควบคุมดูแล เช่น ส่งเสียงดังรบกวนคนรอบข้าง ทำข้าวของแตกหักเสียหาย หรือเป็นอันตรายต่อคนอื่นและตนเอง ต่างจากการที่เรา “ปล่อยให้ลูกเล่นอิสระ” ที่เราเปิดโอกาสให้ลูกได้เล่นเต็มที่ โดยมีกรอบกติกาชัดเจนว่า อะไรเล่นได้หรือเล่นไม่ได้ อะไรเหมาะสมหรือไม่เหมาะสม รวมทั้งการเล่นนั้นต้องไม่ทำให้ข้าวของเสียหาย และไม่ทำให้ใครบาดเจ็บหรือเดือดร้อน
เพราะฉะนั้นการให้อิสระไม่ได้แปลว่าเราปล่อยปละละเลยหรือตามใจลูกมากเกิน ดังนั้นถ้าเจอเหตุการณ์ผู้ใหญ่รอบข้างไม่เห็นด้วย และเราเป็นพ่อแม่ที่เลี้ยงลูกเอง ไม่ได้ฝากเค้าเลี้ยง ก็อาจจะรับฟังและปล่อยผ่านไป ตราบใดที่การเล่นของลูกเราไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนหรืออันตรายให้ใคร หรือง่าย ๆ ก็แค่หันไปไหว้ย่อแล้วตอบกลับไปเบา ๆ ว่า “สะดวกเลี้ยงแบบนี้ค่ะ”