อารมณ์ พัฒนาการและการเติบโต
ทำไมมนุษย์เราต้องมีอารมณ์ และทำไมลูกจึงแสดงออกทางอารมณ์มากกว่าผู้ใหญ่อย่างเรา ?
Comfort zone จำเป็นสำหรับทุกคน ไม่ใช่เพียงแค่เด็ก ๆ เพราะ comfort zone เป็นเสมือนที่พักกายใจยามเหนื่อยล้า ทุกครั้งที่เราต้องเผชิญปัญหา หรือ ความท้าทายใหม่ ๆ การมี comfort zone ถือเป็นแหล่งพลังงานให้เรากลับมาเติมพลังแล้วกลับไปสู้ใหม่
แต่ในขณะเดียวกันถ้าเราอยู่ใน comfort zone นานเกินไป เราอาจจะพลาดโอกาสที่จะได้เรียนรู้และรู้จักตัวเองในด้านอื่น ๆ หรือ ได้รู้จักกับโลกกว้าง ดังนั้นการได้ลองก้าวออกมาจาก comfort zone แม้จะเป็นก้าวเล็ก ๆ ไม่ต้องยิ่งใหญ่อะไร แต่อย่างน้อยเราได้เริ่มแล้ว ก้าวอื่น ๆ จะค่อย ๆ ตามมาเอง
สำหรับเด็ก ๆ แล้วการได้ออกจากบ้านไปลงมือทำบางสิ่งบางอย่าง กล้าเดินเข้าไปในโรงเรียนด้วยตัวเอง กล้าไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อเอง กล้าสั่งอาหารเอง กล้าเข้าไปเล่นกับเพื่อนใหม่เอง แม้จะเป็นก้าวเล็ก ๆ ที่ไม่ได้ดูยิ่งใหญ่อะไร แต่สำหรับเด็ก ๆ แล้วการทำอะไรด้วยตัวเอง โดยที่ไม่มีเราคอยช่วย หรือ ไม่มีเราอยู่ตรงนั้น เป็นเรื่องที่ทำให้พวกเขาภาคภูมิใจในตัวเองไม่น้อย
การก้าวออกไปปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอกของเด็ก ๆ เริ่มจาก...
...ไปโรงเรียน คุยกับเพื่อน คุยกับครู
...ไปซื้อของ จ่ายเงินเอง
...ไปกินข้าวที่ร้าน สั่งอาหารได้เอง
...กล้าตอบคำถาม เสนอความคิดเห็นกับเพื่อน ๆ
...กล้าเข้าไปร่วมกิจกรรมที่ตนสนใจ
...กล้าขอความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ (เจ้าหน้าที่ รปภ.) เวลาหลงทาง หรือถูกทำร้ายดังนั้นการฝึกฝนเรื่องเหล่านี้จำเป็นกับเด็ก ๆ เป็นอย่างมาก เพราะเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอ
การที่เด็ก ๆ พูดความต้องการและทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยตัวเองได้แม้จะอยู่นอกบ้าน ถือเป็นการออกจาก Comfort zone ของเขา ซึ่งทุกครั้งที่เด็ก ๆ ได้ก้าวออกไป คือทุกครั้งที่เขาได้เติบโตขึ้น จากก้าวเล็กๆ วันนี้ จะนำไปสู่ก้าวที่ใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น จนวันหนึ่งก้าวนั้นจะพาเด็ก ๆ ไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ
ทุก ๆ วันคือการเรียนรู้สำหรับเด็ก ๆ
ทุก ๆ อย่างที่เขาทำได้ ทำให้เขาเติบโตขึ้น
ทุก ๆ ครั้งที่เขาบอกความต้องการ ขอความช่วยเหลือ
เด็กจะสามารถยืนหยัดเพื่อตัวเองได้โดยไม่ลังเล ดังนั้นถ้าเราอยากให้เด็ก ๆ เติบโต ผู้ใหญ่ควรเปิดโอกาสให้เขาได้เรียนรู้และลงมือทำ ในสิ่งที่จำเป็นต้องฝึกฝน เช่น การเดินเข้าไปในโรงเรียนเอง สั่งอาหารเอง ไปจ่ายเงินเอง
หากเด็กไม่กล้าวันนี้ไม่เป็นไร ไม่ต้องเร่งรีบ ไม่ต้องกดดัน แต่ต้องไม่หนี และต้องเริ่มลงมือทำตอนนี้ เริ่มต้นจากให้เราทำไปกับเขา พาเขาทำ ทำด้วยกัน ฝึกฝนซ้ำ ๆ สม่ำเสมอ แล้วค่อย ๆ ปล่อยมือให้เขาทำเอง เพื่อวันหนึ่งที่เราไม่ได้อยู่ตรงนั้น เขาจะสามารถทำเองได้อย่างที่ผ่านมา
...“ทุกครั้งที่เด็ก ๆ กล้าออกจาก Comfort zone พวกเขาจะเติบโตขึ้น”..